«سيستم سنجش كيفيت فضاي معماري» سيستمي است كه اكثر كيفيات محيطي و شاخصه‌ها را در چارچوب منطقي از پيش تعريف‌شده و مناسب با وضعيت آسايش كاربران ساختمان شناسايي؛ سنجش و پيشنهاد مي‌كند. فرآيند سيستم سنجش فضا (محيطي) به صورت هوشمندانه عمل كرده و همواره در ارتباط مستقيم و تعامل با يكديگرند و در نهايت تأمين‌كننده و كمك‌كننده نياز كاربر و طراح معمار در رسيدن به هدف اصلي فضاي ساختمان يعني «آسايش زندگي» هستند. اين سيستم از آن جهت حائز اهميت است كه امروزه ويژگي‌هاي فضايي در معماري داخلي براي آسايش زندگي مورد توجه قرار گرفته است. تمامي افراد بيشتر عمر خود را در فضاي معماري سپري مي‌كنند. چه بسا اهميت و ضرورت پرداختن به روان‌شناسي محيطي و كيفيات آن بر رفتار همه انسان‌ها تأثيرگذار است. هرچقدر اين كيفيت فضا مطلوب تر باشد آسايش محيطي و زندگي بيشتر خواهد شد. اين دستگاه قادر خواهد بود عناصر موثر بر آسايش محيطي را سنجش، اندازه‌گيري و پيشنهاد نمايد. ايده سيستم سنجش كيفيت فضاي معماري قادر است با تعاريف قبلي براي سيستم پردازنده به صورت برنامه‌نويسي؛ كيفيات فضا را پردازش و در صفحه نمايشگر خود نمايش دهد؛ اما مؤلفه‌هايي كه براي اين سيستم تعريف گرديده است به صورت كيفي و كمي قابل سنجش است: به عنوان مثال: شاخصه نور، رنگ نور و صدا و دماي‌محيطي قابل سنجش از طريق دستگاه است و شاخصه‌هاي تناسبات طلايي، هندسه اشكال فضا و رنگ محيطي فضا به وسيله دوربين تعبيه شده براي اين سيستم و با تصويربرداري و آناليز تصوير قابل اندازه‌گيري مي‌باشد.